Jager, verzamelaar,

collectioneur

Steve Cabella verzamelt al tientallen jaren vintage producten van Herman Miller. We bezoeken de ultieme fan in zijn William Wurster-huis uit 1935 met uitzicht op de Baai van San Francisco, om te horen wat hij te vertellen heeft.


Tekst: William Boswick

Photograpy by: Mariko Reed

Published: 26 april 2024

Steve Cabella voor zijn huis aan de Baai van San Francisco, met Eames-schaalstoelen op de achtergrond.

De Monark-fiets van Steve Cabella leunt tegen een betonnen muur buiten zijn huis, een door William Wurster ontworpen gelijkvloerse woning in Point Richmond aan de rand van de Baai van San Francisco. Het huis en de fiets stammen beide uit 1935 en functioneren allebei nog prima. "Hij rijdt, hij gaat de hoek om, hij remt. Natuurlijk rijd ik er nog steeds op", zegt hij.

Steve Cabella staat achter een Eames-eetkamerstoel van gebogen multiplex.

Steve Cabella thuis in Point Richmond, Californië, met de eerste Eames-stoel die hij kocht.

De grote kast met vintage radio's van Steve Cabella, ontworpen door Charles Eames.

Alle antieke radio's in Cabella's collectie zijn ontworpen door Charles Eames – zoek de uitzondering, een ontwerp van een ander Herman Miller-icoon, Alexander Girard.

Cabella verzamelt al sinds lange tijd heel veel. Zijn tijd steekt hij in het doorzoeken van archieven en het organiseren van tentoonstellingen – al twaalf en er komt nog meer aan. Een mooi voorbeeld was de tentoonstelling 'Ray and Charles in Hollywood', die zich richtte op connecties van de ontwerpers met de filmindustrie. De Modern i, zijn meubelvoorpost in San Anselmo, was een vast reisdoel voor fans van Midcentury-meubilair. De winkel in San Anselmo is al een tijdje dicht, maar Cabella blijft verhalen verzamelen. Terwijl het tij tegen de zeewering beneden ons klotst, vertelt Cabella over zijn fiets en aluminium, zijn favoriete materiaal.

"Ik houd van aluminium", zegt Cabella. "Monark gebruikte aluminium buizen uit de vliegtuigindustrie. Dat was wat hij destijds kon vinden. Het was gemakkelijk te verkrijgen en het is eerlijk, eenvoudig en gemakkelijk te vormen. Het kan alles zijn wat je wilt, maar het ziet er nooit anders uit dan wat het is." Hij kijkt een tijdje naar de fiets, terwijl de laaghangende maritieme zon van de lak af spat. "Ik houd er om dezelfde redenen van als waarom zij ervan hielden."

Een grijze vintage Eames-leunstoel van glasvezel op een schommelonderstel in de hoek van de woonkamer van Steve Cabella.

Een vintage Eames-leunstoel van glasvezel op een schommelonderstel in de hoek van Cabella's woonkamer, die uitkomt op een terras dat fungeert als leefruimte in de open lucht.

Bij Cabella's huis leeft het verleden door in het heden. De collectioneur heeft het versierd met pareltjes uit de Midcentury-periode die uit zijn persoonlijke archief komen. "Zij" zijn de iconische ontwerpers George Nelson, Charles en Ray Eames, Alexander Girard en anderen. Hij praat over hen in de tegenwoordige tijd en hun geest is voelbaar, als een echo die blijft doorklinken zoals de golven onder het huis. Cabella heeft zijn hele leven lang geluisterd naar stemmen die maar weinig anderen horen.

Hij begon al jong met verzamelen en ging als tiener naar rommelmarkten, op zoek naar goed design of goede verhalen of iets anders waarmee hij zijn sobere jeugd in Marin kon ontvluchten. Cabella liep altijd enkele decennia achter: aan het eind van de jaren zestig kleedde hij zich Victoriaans, bekleedde zijn kamer met stoffen van rond de eeuwwisseling en gaf feesten waarbij correcte historische kleding verplicht was, "tot aan het horloge in je zak". Op zijn jaarboekfoto op de middelbare school zie je een jonge man, gekleed als een negentiende-eeuwse dandy. "Authenticiteit is een soort van respect."

 

"Voorwerpen zijn omhulsels voor verhalen. Maar je
moet de tijd nemen om er stil bij te staan
en alle details te bestuderen. Je moet een hart hebben
dat je de aandacht laat opbrengen."

 

Toen hij eind jaren zeventig zijn winkel, de Modern i, opende, was Cabella bezig de Art Deco te verkennen. Mensen verzamelden dat graag in die tijd en het bezit een aantrekkingskracht: "sterke esthetiek is een instant verhaal." Maar Deco was duur: de stijlvolle rondingen waren voorbehouden aan degenen die ze zich konden veroorloven. "Het was niet weggelegd voor mensen zoals ik."

Een drietal vintage Eames-leunstoelen van glasvezel in het huis van Steve Cabella met uitzicht op de Baai van San Francisco.

Het huis uit 1935, ontworpen door William Wurster (naamgever van het gebouw van de architectuurfaculteit van de nabijgelegen University of California, Berkeley), kijkt uit over de Baai van San Francisco richting Marin.

Midcentury design daarentegen sprak hem aan. "Het had een spaarzaamheid, een eerlijkheid", zegt Cabella. Bovendien was het nog niet in de mode om het te verzamelen. In feite waren de meeste van zijn eerste vondsten afdankertjes, die hij vond in stoffige kringloopwinkels of achtergelaten in kelders. "Ik probeerde te laten zien dat dertig jaar oude dingen nog steeds relevant waren."

En inderdaad, het blijft aanspreken. "Voorwerpen zijn omhulsels voor verhalen", zegt Cabella. "Maar je moet de tijd nemen om er stil bij te staan en alle details te bestuderen. Je moet een hart hebben dat je de aandacht laat opbrengen."

Neem nu de ronde klankgaten met daarachter geperforeerd masoniet, aangebracht in de voorkant van een radio van multiplex uit 1946. "Ze experimenteren met de technologie van gebogen multiplex", zegt Cabella. "Deze cirkels duiken telkens weer op", uiteindelijk als de cirkelvormige kuiltjes in de multiplex deuren van de ESU. Die door Eames ontworpen radio is een van de vele zeldzaamheden die de wand in Cabella's kantoor sieren. Hij wijst naar de radio's als naar familiefoto's op een koelkastdeur: "Dit is een Eames. Dit is een Eames. Girard. Eames. Dit kan een Eames zijn, maar ik heb er nog niet naar geluisterd." Hij bedoelt luisteren naar het verhaal van de radio, niet naar een honkbalwedstrijd. "Oh, ze doen het wel, maar ik ben half doof. Als ik luister, luister ik naar jazz. Dat is tijdloos."

Een grijze Eames-schaalstoel in de patio van Steve Cabella.
Een Eames-lounge stoel van gebogen multiplex met een houten onderstel naast een beeldhouwwerk.

Van alle schatten die je verspreid in Cabella's winkel en huis aantreft, zijn de prototypes onbetwist zijn favorieten. "Zaden van ideeën", noemt hij ze. In zijn slaapkamer staat een van George Nelsons dressoir-prototypen uit 1949 of 1950. In Cabella's versie van de geschiedenis speelden Nelson en de Eames met aluminium, een nog niet eerder verkrijgbaar (en goedkoop) materiaal uit de vliegtuigindustrie van de oorlog. In deze vroege versie van de Steelframe-ladekast voor Herman Miller gebruikte Nelson aluminium handgrepen. "De Eames gebruiken aluminium als een mechanisch en technisch element", aldus Cabella. "Nelson past het toe als iets organisch. Voel het maar." De handvatten zijn net zover gebogen dat je duim erin past. Ze voelen koel, onnatuurlijk zacht aan, als glas dat door het oceaanzand is geslepen, iets stevigs dat terugverlangt naar de zee. Toen de ladekasten uiteindelijk in productie gingen, moest het aluminium toch plaats maken voor het meer robuuste staal. "Het was te elegant", zegt Cabella. "Vier of vijf jaar zijn tijd vooruit. Nu is het dressoir een weeskind."

Prototype van een door George Nelson ontworpen dressoir.

Cabella geeft de voorkeur aan prototypes, zoals dit dressoir van de hand van Nelson. Ze bieden inzicht in het proces dat een ontwerper doormaakt.

"Authenticiteit is een soort van respect."
 

Het dressoir en andere, soortgelijke weeskinderen hebben bij Cabella een thuis gevonden. Terwijl hij vanaf de patio naar een kleine, door golven omgeven veranda loopt met uitzicht op Tiburon en Angel Island, zegt hij: "Ik ben de derde eigenaar van dit huis. Toen de vrouw die hier vóór mij woonde vroeg wat ik vond van haar onbetaalbare uitzicht, zei ik: "Het uitzicht kan me niets schelen!" En we bleven urenlang praten. Dat is mijn voedsel."

Gerelateerde artikelen