Ontwerpers
Object Thought - Michael Anastassiades
Designer Michael Anastassiades en het nastreven van tijdloosheid
Michael Anastassiades is gericht op kwaliteit. Of zoals hij het stelliger uitdrukt: “Perfectie heeft me altijd geobsedeerd.” De ontwerper richtte daarom in 2007 zijn eigen merk op en concentreerde zijn aandacht voortaan op materialen, productie, marketing, etc. Het werk is inderdaad onberispelijk, zelfs zo dat een beschrijving ervan geven net zo moelijk is als uitleggen hoe een cellosuite van Bach klinkt of hoe een perfect gebakken ei smaakt.
Woorden zijn beperkt omdat ze de ervaring niet kunnen vervangen. De obsessie van Anastassiades met de kwaliteit van een voorwerp hangt nauw samen met de kwaliteit van dat voorwerp wanneer we het ervaren. Dit is geen toeval, het vormt een essentieel onderdeel van zijn proces. “Als productontwerper vond ik het mijn plicht om mijn ontwerpen te maken, omdat ik niet wilde dat het gewoon schetsen in een schetsboek bleven,” legt hij uit. “Ik moet mijn schetsen fysiek zien. Ik moet ermee leven. Ik moet ze uitproberen en zien waar ze me heen brengen.” In zijn Londense studio is niet alleen zijn ontwerpbedrijf en woning ondergebracht, maar de studio doet ook dienst als een testterrein voor zijn werk. Voorbeelden van zijn werk, zowel nieuw als oud, zijn terug te vinden in praktisch elke ruimte verspreid over de vier verdiepingen.
De resultaten van dit proces zijn objecten waarvan Anastassiades hoopt dat ze “de tand des tijds zullen overleven.” Dit is deels toe te schrijven aan de fysieke eigenschappen van de gebruikte materialen. Hij stelt zichzelf de vraag: “Kan een voorwerp mooier worden naarmate het ouder wordt?” En hij antwoordt: “Als dit zo is, dan moet het een interessant leven hebben door de veranderingen.” Ondanks de patina van de tijd, vereist tijdloosheid ook dat het er steeds hedendaags uitziet. Volgens Anastassiades kan dit gerealiseerd worden dankzij gedetailleerde aandacht voor de “subtiliteiten van verhoudingen” en door een voorwerp de kwaliteit van anonimiteit te geven, iets waardoor het bijna onopgemerkt blijft. Het is tenslotte nooit een formule, maar eerder een voortdurend zoeken.
“Kan een voorwerp mooier worden naarmate het ouder wordt?”
— Michael Anastassiades