In de studio met 
Jesse Schlesinger

Hoe de kunstenaar en houtbewerker zijn studio in San Francisco gebruikt om zijn vaardigheid bij te slijpen terwijl hij materialen voor zijn woonartikelen, meubels en openbare kunstprojecten zoekt


Tekst: William Boswick

Fotografie door: Mariko Reed

Published: 12 april 2024

Artist Jesse Schlesinger in his woodworking studio with a black Aeron Chair.

De winterzon verdampt de avondregen op het dak van het pakhuis en valt door de dakramen van twee verdiepingen om de ruim 3 meter hoge multiplexwanden rond een gemeenschappelijke keuken te verwarmen, waar Jesse Schlesinger na het zwemmen nog voor het werk koffie drinkt en zijn stokpaardje berijdt: eten. 

Artist and woodworker Jesse Schlesinger in a blue shirt.
Small models of Jesse Schlesinger's works in progress alongside red and blue glass dishes.

Jesse Schlesinger, links, is een multidisciplinaire kunstenaar en houtbewerker die wordt afgebeeld in de Minnesota Street Studios, die hij vanaf het begin hielp op te bouwen.

Maquettes van werken in uitvoering naast glazen schalen, gemaakt voor Schlesinger's nieuwe onderneming, Joye.

Toen een gebroken pols zijn schildercarrière in de kiem smoorde, kreeg Jesse met wat bluf een baan als koerier bij Dirty Girl, een biologische boerderij in Santa Cruz. "Ik jokte dat ik met een schakelbak kon rijden" en zo zat hij al snel met zijn gipsen arm te schakelen om de Ford Ranger door de heuvels van San Francisco te jagen en dozen radijsjes en fijne kropjes sla bij de hippe nieuwe restaurants van Californië af te leveren. Schlesinger groeide op in het zuid-oosten van de VS – Kentucky, Maryland, South Carolina – met een Grateful Dead-fan en Waldorf-onderwijzeres als moeder en een timmerman als vader. Hij weet dus wat tofu is. Maar dit was iets anders. "De koks waren heel blij als ik langskwam en gaven me wat ze aan het maken waren", zegt hij. "Ik probeerde een keer pasta met inktvisinkt. Wat is dit? Het is zwart!".

Een paar jaar later, na een halfbakken koksopleiding, belandde Schlesinger weer op de kunstacademie, aan het California College of the Arts (CCA), waar hij al het mogelijke leerde – metaalbewerking, grafiek, schilderen – maar steeds weer vragen had over de plaats en eerlijke materialen. Uiteindelijk keerde hij terug naar zijn roots en de houtbewerking die hij van zijn vader leerde.

A vintage gray Eames chair in Jesse Schlesinger's studio.

Een vintage Eames-stoel, gekocht op een vlooienmarkt, die Schlesinger regelmatig bezoekt.

Tall shelves filled with small objects in Jesse Schlesinger's studio.

De planken, die hij oorspronkelijk bouwde voor de legendarische Bar Tartine in San Francisco, kregen een tweede leven als bewaarplek voor Schlesinger's diverse objectencollectie.

Zijn vroege projecten waren voor vrienden uit de restaurants: Op maat gemaakte stoelen voor Outerlands, een rustieke strandplek voor soep-en-gebraden-kip, en het interieur van Bar Tartine, de plek voor fine dining, ontstaan uit de tempel van het zuurdesem. Een gesprek op de stoep met Tartine's bakker Chad Robertson in 2011 liep uit op een totale verbouwing van het restaurant, dat in 2006 opende en tien jaar later weer sloot. "Ik had nog nooit zoiets ontworpen, maar we riepen gewoon al onze vrienden bij elkaar en deden alles zelf van de planken, het linnengoed tot de borden en de schalen." 

Toen het sloot, redde Schlesinger Tartine's verweerde redwood-planken, die nu tegen de multiplexwanden van zijn studio zitten. Zijn ruimte is een kleine kubus tussen 34 andere in de Minnesota Street Project Studios, een van de drie tot atelier omgebouwde pakhuizen in de wijk Dogpatch van San Francisco. Architectenbureau Jensen heeft de voormalige zeefdrukkerij gestript en gerenoveerd; Schlesinger plaatste op maat gemaakt meubilair, werkbladen en uiteraard de gemeenschappelijke keuken. 

Jesse Schlesinger working with a colleague at a table in his studio.

"Dit zijn de planken", zegt hij, terwijl hij met zijn hand over de westelijke muur van zijn volle, maar opgeruimde, atelier strijkt. Ofschoon er in keukens doorgaans draadrekken en kasten van industriële kwaliteit staan, had de Tartine een speciaal gebouwd systeem van hoekjes en gaatjes. "Hier was het bestek. Op deze plank stond brood met een klein plekje eronder om de kruimels op te vangen. Dit was de voorraadkast voor al hun zuurwaren en conserven." Nu zijn deze ruimtes gevuld met boeken, voorwerpen en gereedschappen, zoals Japanse beitels en handgereedschap voor de messing bevestigingsmiddelen, die Schlesinger vond op een scheepswerf in Alameda. 

Schlesinger's creatieve proces is op elke richel te zien. Blikken vrachtwagentjes uit de Filipijnen, Japanse paardenbellen, bootleg-tapes van het Grateful Dead-concert op oudejaarsavond 1992. Een stapel soepkommen, wat kandelaars. "Kandelaars zijn ontworpen met heel eenvoudige parameters, maar elk met een eigen invulling", zegt hij. Bovendien zijn ze symbolisch: "Het idee van openbaring, de mogelijkheid van verlichting."

Verlichting komt elke zondagochtend op de vlooienmarkt van Alemany, waar hij ronddwaalt, afgaand op beeld en geluid, op zoek naar een goed verhaal. "Het is een oefening in kijken", zegt hij. "Alsof je kunstgeschiedenis studeert. Alles inspireert van nature. Maar hoe langer je kijkt, des te beter je voelt wat er resoneert."

An Eames Wire Chair with yellow pad in Jesse Schlesinger's studio.
Jesse Schlesinger seated on a black Eames Soft Pad Chair in his woodworking studio.

"Je moet nadenken over het leven en wat erna komt. Redwood wordt zilverkleurig, brons krijgt patina en alle schroeven blijven het doen." 

Schlesinger haalt een boekje tevoorschijn met werkschetsen voor een nieuw ontwerp, gebaseerd op de klassieke Adirondack-stoel. Hij maakt een overvol werkblad vrij en slaat twee rijk gevulde pagina's open vol schetsen van een dikke centimeter in het vierkant met talloze stoelen: een vlooienmarkttafel met opties en ideeën. "Deze lijkt op een Naoto Fukasawa," zegt hij. "Dit is net de kratstoel van Rietveld, dus daar heb ik op voortgeborduurd, de maten wat eleganter gemaakt, de armleuning laten zweven. Je denkt eerst "dat heb ik eerder gezien" en vervolgens "maar dat herken ik niet!". Op deze stoel berust zijn nieuwe lijn woonartikelen, Joye, die Schlesinger onlangs lanceerde als commerciële tak naast zijn op maat gemaakte kunstwerken en interieurs.

Op twee (relatief) lege werkbladen staan zijn miniaturen dicht bijeen, vier tot tien centimeter hoge modellen van openbare sculpturen en banken die binnenkort worden geplaatst langs de N-Judah-spoorlijn bij Ocean Beach en SFMOMA in het centrum. Gemaakt uit beton, brons en hergebruikt redwood, bedoeld om na verloop van tijd te verweren. "Je moet nadenken over het leven en wat erna komt," aldus Schlesinger. "Redwood wordt zilverkleurig, brons krijgt patina en alle schroeven blijven het doen."

A vintage Eames Upholstered Molded Plastic Armchair in purple in Jesse Schlesinger's studio.
An Eames Storage Unit 1x1 in Jesse Schlesinger's studio.

Een vintage Eames-schaalstoel uit Schlesinger's eigen collectie past goed bij een nieuwe Eames ESU 1x1.

Als hij zijn werk beschrijft, zie je het eigenlijk ontstaan: Een proces dat invloeden, ideeën en mensen samenbrengt en ze verweeft tot iets onverwachts. Het is de complexe, soms onbeschrijfelijke magie van kweek en rijping, die uitmondt en zich nestelt in de simpele schoonheid van een penverbinding, een kandelaar of brood.

Gerelateerde artikelen