New Yorker en ontluikend industrieel ontwerper Gilbert Rohde liep in juli 1930 de showroom van Herman Miller in Grand Rapids binnen op zoek naar werk. Het land zat midden in de Grote Depressie en het bedrijf stond op de rand van faillissement. Na een reis naar Europa in 1927 keerde Rohde terug met op Bauhaus geïnspireerde ideeën die beter pasten bij de hedendaagse architectuur en levensstijlen in Amerika. Rohde werd geïnspireerd door zijn vroegere klasgenoot op de Stuyvesant High School, Lewis Mumford, wiens publicaties ideeën over architectuur en steden toegankelijker maakten, en streefde ernaar om moderne meubels te produceren, niet alleen voor rijke privéklanten, maar voor iedereen.
"Het interessantste aan het huis zijn de mensen die er wonen", vertelde Rohde aan De Pree. "Ik ontwerp voor hen."
In zijn verkooppraatje aan Herman Miller-oprichter D.J. De Pree, benadrukte Rohde het belang van mensgericht ontwerp. "Het interessantste aan het huis zijn de mensen die er wonen", vertelde Rohde aan De Pree. "Ik ontwerp voor hen." In 1944 werd Rohde in een overlijdensadvertentie van het tijdschrift Interiors beschreven als een “levendige en overtuigende prater”. Hij overtuigde De Pree ervan om een risico te nemen en de activiteiten van Herman Miller volledig om te gooien, waardoor het bedrijf veranderde in het succesverhaal dat het vandaag de dag is. Niet langer lag de nadruk op antieke reproducties, maar op probleemoplossende moderne meubels die nog nooit eerder in een houtwerkplaats in West-Michigan waren gezien.
Bij Herman Miller toonde Rohde de impact aan die design kan hebben op het runnen van een bedrijf. Hij adviseerde niet alleen over productontwerp, maar zorgde ook voor verdere ontwikkeling van productieprocessen en leerde het bedrijf hoe het moest verkopen door de eerste catalogi en showrooms te creëren die gewijd waren aan moderne meubels. Hij katapulteerde het bedrijf uit West-Michigan naar het wereldtoneel op de Wereldtentoonstelling van Chicago in 1933 door de slaapkamers van het Design for Living House in te richten met modulaire en strak gelijnde meubelen. De ontwerpen van Rohde werden op de beurs door miljoenen mensen gezien en kregen ook aandacht in tijdschriften als House Beautiful en DOMUS. Het zaadje was geplant en Rohde's ideeën over modulariteit en het streven naar materiaal- en productie-innovatie blijven centraal staan in de activiteiten van Herman Miller.
Van 1936 tot aan zijn plotselinge dood in 1944 werkte Rohde samen met Peggy Ann Mack, een kunstenares en industrieel ontwerper die haar opleiding volgde aan het Pratt Institute en het Design Laboratory, een gratis school die was opgericht door de overheidsinstelling Works Progress Administration en onder leiding stond van Rohde. Mack werd aangenomen op het kantoor van Rohde en werkte aan showroom-, tentoonstellings- en productontwerp. Ze wordt genoemd als de illustrator van de opvallende en biomorfe moderne catalogusontwerpen van Herman Miller uit 1941. Mack en Rohde trouwden ook dat jaar. In de tijd dat ze in de studio werkte, verschoof het meubelontwerp van strikt rechtlijnig en modulair naar organische vormen die opkwamen in de hedendaagse kunst en later het design van Mid-century modern zouden definiëren.
Het genie van Rohde lag in zijn veelzijdige belangstelling voor de cultuur in het algemeen. Voordat hij industrieel ontwerper werd, werkte hij als muziek- en toneelrecensent, cartoonist en mode-illustrator. Dankzij zijn vaardigheid om veranderingen in de samenleving waar te nemen, kon Rohde anticiperen op de behoeften van mensen.
Gerelateerde artikelen
-
Het andere Herman Miller
-
Een collectie creëren
